ตำแหน่งผู้รักษาประตูในกีฬาฟุตบอล หลายคนอาจจะนึกว่าไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่เพราะส่วนใหญ่ก็ยืนอยู่ที่กรอบประตูของตนนานๆ ทีจึงจะได้ขยับเพราะคนไม่ได้เข้ามายิงประตูกันบ่อยนัก แต่ความจริงแล้วไม่ใช่แบบนั้นครับ ผู้รักษาประตูนั้นเป็นตำแหน่งที่ต้องซ้อมอย่างหนักและเหนื่อยมาก เพื่อที่จะมายืนเฝ้าประตูให้กับทีมได้เพราะตำแหน่งนี้เหมือนเป็นตำแหน่งชี้เลยว่าทีมไหนจะแพ้ทีมไหนจะชนะ เพราะถ้าผู้รักษาประตูมือเหนียวมากพอก็เรียกได้ว่าแทบจะไม่เสียประตูเลยทีเดียวดังนั้นผู้เล่นนี้จึงสำคัญอย่างมากสำหรับทีม
การพุ่งรับหรือพุ่งปัดของผู้รักษาประตู
การพุ่งรับมักหรือพุ่งปัดมักจะใช้ในยามที่ลูกบอลมาด้วยความเร็วสูง และกำลังจะเข้าประตู ผู้รักษาประตูไม่สามารถยืดแขนหรือยืดขาออกไปรับได้ทันจึงต้องอาศัยการพุ่ง การกระโดด เพื่อป้องกันสกัดไม่ให้ลูกเข้าประตูซึ่งสำหรับคนที่ชอบดูการแข่งขันฟุตบอลก็คงจะเห็นคุ้นตากันดีอยู่แล้วนะครับ การพุ่งรับแบบสุดตัวเป็นผลพวงของการฝึกซ้อมกันอย่างหนักและมันไม่ง่ายเลยสำหรับมือใหม่ที่อาจจะบาดเจ็บได้
เทคนิคในการพุ่งปัดสำหรับผู้รักษาประตู
หลายคนไม่ว่าจะเป็นผู้รักษาประตูมือใหม่ หรือผู้รักษาประตูจำเป็นมักจะพุ่งปัดลูกฟุตบอลด้วยการระโดดคล้ายคนกระโดดน้ำโดยที่ลำตัวขนานกับพื้น โดยทั้งหน้า มือ เข่า ศอกทุกอย่างล้วนกระแทกพื้นจนเกิดบาดแผลเสียหมด ซึ่งการพุ่งปัดบอลของผู้รักษาประตูที่ถูกต้องคือ ผู้รักษาประตูต้องเอาด้านข้างของร่างกายลง และการพุ่งปัดเพื่อไม่ให้บาดเจ็บ หรือเจ็บน้อยสุดคือเอาส่วนหนาลง โดยส่วนหนาของร่างกายคือแนวต้นขาด้านข้าง และบริเวณซีกข้างของลำตัวที่จะช่วยให้สามารถลดแรงกระแทกได้ เพราะมีกล้ามเนื้อมากกว่ากระดูก ถ้าหากพุ่งเอาหน้าลงล่ะก็จุดที่เป็นกระดูกได้แก่ หัวเข่า ศอก จะถึงพื้นก่อนเสมอทำให้บาดเจ็บได้ หลายคนอาจจะสงสัยว่าส่วนไหนของร่างกายที่ถึงพื้นก่อนเมื่อกระโดดปัดลูกคือ กล้ามเนื้อแนวขาท่อนบนด้านข้าง จากนั้นก็ตามมาด้วยลำตัวด้านข้าง หัวไหล่ ซึ่งล้วนเป็นส่วนหนาของร่างกายทั้งสิ้น